Combined treatment of pancreatic cancer - current strategies

Wśród chorób nowotworowych jedną z najczęstszych przyczyn zgonów jest rak trzustki. Współczynniki zachorowalności na raka trzustki są właściwie równe współczynnikom umieralności, co świadczy o szczególnie niekorzystnym rokowaniu. Obecnie jedyną szansą wyleczenia jest zabieg resekcyjny, jednak usunięcie nowotworu jest możliwe tylko u około 20-30% chorych. W ciągu ostatnich dziesięcioleci odsetki przeżyć 5-letnich po zabiegach resekcyjnych wykazywały tendencję wzrostową, ale nadal wynoszą jedynie około 10-30% z medianą przeżycia sięgającą 15-20 miesięcy. Poza wzrastającą liczbą zabiegów resekcyjnych, centralizacja leczenia operacyjnego chorych na raka trzustki w ośrodkach dysponujących odpowiednim doświadczonym personelem pozwoliła zmniejszyć ryzyko powikłań i współczynnik śmiertelności pooperacyjnej. W świetle wyników dotychczasowych badań klinicznych konieczne jest wdrożenie programu kompleksowego leczenia skojarzonego, w którym chemioterapia lub chemioradioterapia są nierozłącznym uzupełnieniem zabiegów chirurgicznych. Mimo wielu entuzjastycznych doniesień nadal nie opracowano optymalnego modelu leczenia skojarzonego chorych z rakiem trzustki, a różnice obserwowane między wynikami poszczególnych badań wskazują na konieczność przeprowadzenia dalszych, odpowiednio zaprojektowanych badań klinicznych z udziałem dużych populacji chorych.Pancreatic cancer is one of the most common causes of cancer-related death. The prognosis, as indicated by nearly equal incidence and mortality rates, is very poor. Although the only chance for cure is currently pancreatic resection, the tumour can be removed only in about 20-30% of patients. Five-year survival rates reported in recent decades have demonstrated an increasing trend, but the 5-year survival is still only about 10-30% with the median survival of 15-20 months. A rising number of pancreatic resections along with centralisation of pancreatic cancer surgery in hospitals with adequately trained personnel resulted in reduced rates of morbidity and postoperative mortality. Previous clinical trials have emphasised the need for a combined treatment where chemotherapy or chemoradiotherapy are inseparably associated with surgical interventions. Though many enthusiastic studies have been reported, the optimal regimen of the combined therapy has not been agreed. Moreover, the differences observed between individual studies suggest that further well-designed clinical trials involving large patient populations are necessary

The effectiveness of Penumbra 400 micro-coils in the embolization of large cerebral aneurysms

Background: The objective of this work is to analyze the effectiveness of Penumbra 400 micro -coils in the embolization of large cerebral aneurysms. Material and methods: A retrospective analysis has been conducted in a group of 32 patients at the average age of 54.5 years (30-84) for whose embolization the P400 micro-coils (P400) have been used. A control group consisted of 44 patients at the average age of 52.7 years (24–82) in whose aneurysm embolization the 18 micro-coils (MC) have been utilized. Results: The respective percentages of micro-coil packing density in aneurysm sacs were 31.5% for P400 and 29% for MC. The average P400 fluoroscopy time was 21 min, and 34 min in case of MC. The average number of used micro-coils was 3.9 for P400 and 5.6 for MC. The radiation dose received by a patient was 1.7 Gy/2.2 Gy, respectively. The recanalization of P400 has occurred in 14/31 cases (45%), and for MC it has occurred in 23/44 (52%) patients. One patient died due to early recanalization after P400 aneurysm embolization. Conclusion: Procedures with use of the P400 demonstrate minimally higher effectiveness of large aneurysms embolization in comparison with the MS with a not much shorter duration and reduction of a radiation dose that a patient receives